maandag 31 december 2012

Op naar een sterk en sociaal 2013!



Ik wil alle lezers van mijn blog een sterk en sociaal 2013 toewensen. Daarnaast hoop ik dat ik jullie het komende jaar weer weet te interesseren voor mijn blogs!

dinsdag 20 november 2012

Regionaal woonbeleid: Tijd om samen door te pakken!

De tijd van grote bouwprojecten en eindeloze ambities is voorbij, wat weinigen ontgaan zal zijn. Nu is het de tijd van forse bezuinigingen, crisis in Europa en krimp in Zuid-Limburg. Maar toch trekken burgers naar de stad. Door een positief migratiesaldo weet Maastricht de laatste paar jaar licht te groeien, in tegenstelling tot de omgeving rondom de stad. Dit heeft consequenties voor het regionale woonbeleid.

In plaats van een aanbodgericht bouwprogramma zal het lokale beleid met een consumentgerichte aanpak ook regionaal worden doorgevoerd. Dit vereist niet alleen consequente monitoring van de vraag naar woningen, maar ook flexibiliteit van gemeenten om hun bouwprogramma’s aan de vraag aan te passen. In 2009 heeft Maastricht zijn bouwprogramma al fors omlaag gebracht. Dit betekent dat Maastricht tot en met 2015 genoeg woningen bouwt om aan de verwachte vraag te voldoen. Vanaf 2015 echter is er naar verwachting een overschot aan bouwprogramma’s in Maastricht. Dat zou betekenen dat er ook gekeken zou moeten worden naar het intrekken van bouwtitels, en meer in het bijzonder het intrekken van woonbestemmingen en mogelijk ook het verder omlaag brengen van bouwprogramma’s. .

De consequenties van de nieuwe regionale woonvisie zijn voor de heuvelland-gemeenten vele malen groter dan de hiervoor voor Maastricht geschetste situatie Het verwachte overschot aan bouwprogramma’s is in deze gemeenten een relatief groter én urgenter probleem, want hun bouwprogramma’s zijn nu al groter dan de vraag. Het blijven bouwen zonder oog te hebben voor de vraag leidt alleen maar tot meer leegstand. Op basis van de prognoses zullen zij hun bouwprogramma’s fors terug moeten brengen om deze kannibalisering in de regio tegen te gaan. Dat is een pijnlijk besluit, zoals wij in 2010 hebben gemerkt toen er in Maastricht voor tientallen miljoenen euro’s aan gronden afgeboekt moest worden.

Maastricht is niet in de positie om met het vingertje te wijzen. Maastricht mag dan wel groter zijn, er beter voor staan en pijnlijke beslissingen al genomen hebben, toch zijn wij allen in de regio gelijkwaardige partners. Tegelijkertijd moeten wij niet denken dat gemeenten het alleen kunnen. Het is een gezamenlijke opgave waarbij de provincie een niet onbelangrijke rol speelt. Dit moeten wij als regio onderkennen. En dus zal de provincie een coördinerende rol moeten krijgen bij de uitvoering van de regionale woonvisie.

De bovenstaande tekst is een aangepaste versie van mijn bijdrage tijdens de raadsvergadering van 20 november 2012

dinsdag 30 oktober 2012

Wietpas afgeschaft? Ruimte voor lokaal beleid!

De wietpas in zijn huidige vorm is afgeschaft, dat is goed nieuws. Geen vreemde constructies meer met besloten clubs, maar het ingezetenencriterium blijft. En dát is beslist geen goed nieuws. Het betekent immers dat bezoekers van de coffeeshops nog steeds moeten bewijzen dat zij in Nederland wonen. De VVD en PvdA willen volgens de passages over de wietpas in het regeerakkoord in overleg met gemeenten uitvoering geven aan het ingezetenencriterium en aansluiten bij lokaal beleid. Dit betekent dat er ruimte wordt geboden voor maatwerk per regio, en dat is dus weer goed nieuws!

Maastricht wijkt op veel aspecten af van veel andere gemeenten. Maastricht heeft door zijn ligging, ingeklemd tussen Duitsland en België, een grote aantrekkingskracht op buitenlandse bezoekers die op zoek zijn naar wiet en zij kunnen niet terecht in de coffeeshops. Daarnaast is gebleken dat in Maastricht een hoog aantal inwoners dat voorheen gebruik maakte van de coffeeshop wegblijft vanwege de wietpas, zoals deze – met bewijs van ingezetenschap – tot nu toe ingevoerd was. Hierdoor is er een verhoogde activiteit van dealers en drugsrunners in de wijken. Genoeg reden dus om voor maatwerk in Maastricht te pleiten!

Illegale straathandel en drugsrunners veroorzaken veel overlast in de Maastrichtse wijken. Om hier grip op te krijgen en dit keihard aan te kunnen pakken is genoeg politiemankracht nodig. Op dit moment lijden andere prioriteiten onder de forse inzet van de politie op de illegale handel. Er is dus nog altijd extra politiecapaciteit nodig vanuit het Rijk. Ook dit sluit aan bij het regeerakkoord dat prioriteit geeft aan de aanpak van illegale handel.

In Maastricht zal gekeken moeten worden naar een versoepeling van de identificatieplicht voor ingezetenen. Tot nu toe zijn veel mensen weggebleven bij de coffeeshops, juist ómdat zij zich moesten laten registreren als lid van de coffeeshop. Ik vrees dat dit niet zal veranderen als ingezetenen hun paspoort en hun bewijs van inschrijving moeten meenemen. En wat ook niet verandert is dat de illegale handel nog altijd in de hand wordt gewerkt. Dát is het laatste wat wij moeten willen. Ik zou met de PvdA Maastricht – gegeven het feit dat het ingezetenencriterium voorlopig nog blijft gelden – er dan ook voor willen pleiten dat een paspoort of identiteitsbewijs volstaat voor Nederlanders bij een bezoek aan een coffeeshop. Dat andere – buitenlandse – inwoners van Maastricht iets meer moeite moeten doen – en ik stel voor door het tonen van een recent bankafschrift – nemen we dan maar op de koop toe, zolang de regering geen andere uitweg mogelijk maakt. We zullen immers alles in het werk moeten stellen om de illegale handel tegen te gaan. En juist uit het verleden weten we dat het opwerpen van een drempel, zoals het in het bezit hebben van een uittreksel uit het bevolkingsregister, mensen de straat op jaagt met alle gevolgen van dien.

Het is daarom van belang om in Maastricht de handen in een te slaan en samen met de burgemeester in overleg te treden over maatwerk voor Maastricht. Alleen als we als gemeente een eenduidig signaal afgeven dan kunnen we ervoor zorgen dat er in Maastricht maatwerk geleverd wordt.

zaterdag 20 oktober 2012

Wat nou Engels: de Euregio schreeuwt om meertaligheid!

Deze week kwam het CDA Maastricht met het voorstel om de communicatie vanuit de gemeente naar studenten naast het Nederlands, bij wijze van service ook in het Engels te doen. Dit zou bijdragen aan de integratie van internationale studenten.

Een sympathiek idee, maar er zijn een aantal kanttekeningen te maken. De integratie van internationale studenten in de stad is niet enkel te bevorderen door het toevoegen van Engels als taal waarin de gemeente communiceert. Bovendien is Engels, hoe vreemd het ook mag klinken, niet de meest voor de hand liggende taal om in te communiceren, dat zijn immers Duits en Frans.

Studenten, en met name internationale studenten, weten vaak de weg niet te vinden naar de overheid. De Nederlandse taal vormt daarbij ontegenzeggelijk een barrière. Daardoor weten studenten vaak niet hoe ze zaken moeten regelen, bijvoorbeeld met betrekking tot parkeren en afval. Dit kan tot veel ergernissen leiden in de buurten waar deze studenten wonen. Leidt betere communicatie vanuit de gemeente over dit soort onderwerpen tot betere integratie van studenten in de stad? Nee, het lost hoogstens een aantal praktische problemen op.

Waarom kiest het CDA nou uitgerekend voor Engels als tweede taal?! Begrijp mij niet verkeerd, het is zeker goed dat er een Engelstalige pagina op de gemeentelijke website is voor internationale studenten. Maar is dit wel zo natuurlijk als je even om je heen kijkt – of beter: je oor te luisteren legt in Maastricht?
Moet de aandacht van de gemeente niet een bredere scoop hebben dan de studenten uit alle windrichtingen van over de hele wereld, die in veel gevallen maar passanten zijn? Maastricht ligt in een prachtige euregio ingeklemd tussen Duitsland en België, Maastricht wil samen de Euregio Europese Culturele Hoofdstad 2018 worden en er liggen belangrijke economische kansen door samen te werken met Aken en Luik. Zouden daarom niet alleen al ook het Duits en het Frans de extra talen moeten zijn waarin de gemeente met haar internationale inwoners en ondernemers communiceert? Vergeet het CDA niet dat het overgrote deel van de internationale studenten Duitstalig is en dat juist zij eerder genegen zullen zijn om zich hier blijvend te vestigen als zij in hun eigen taal door de overheid benaderd worden?!

Doordat de gemeente Maastricht haar talen spreekt, wordt de ambitie om samen met de Euregio culturele hoofdstad in 2018 benadrukt en vertaald in concrete actie!

Het toevoegen van Engels als voertaal in de communicatie van de gemeente naar studenten is een sympathiek voorstel, en moet zeker vorm krijgen, maar voor meer integratie zal het niet echt zorgen. We moeten verder en breder kijken als we daadwerkelijke deelname in de Maastrichtse samenleving van internationale studenten willen bevorderen. Spreek ze aan in hun moedertaal! Als stad ingebed in een Euregio met Duitsland en België is het veel natuurlijker om te communiceren in het Duits en Frans.

donderdag 9 augustus 2012

Maastricht wacht te lang met de aanpak van de leegstand

Vandaag heeft Professor Piet Eicholtz (Universiteit Maastricht) gemeenten opgeroepen om experimenten mogelijk te maken in leegstaande kantoorpanden. Zoals tal van andere steden in Nederland kampt Maastricht met veel leegstaande gebouwen en op dit moment ziet het er naar uit dat het er alleen maar meer worden. De noodzaak om met maatregelen te komen om de leegstand te bestrijden wordt daarmee groter. Het is ondertussen alweer 2 jaar geleden dat er een rapport uitkwam dat voorspelde dat als er niet ingegrepen wordt, er in de toekomst 30% leegstand op kantorenlocaties zal zijn in Maastricht, maar de gemeenten heeft nog steeds geen strategie om dit te voorkomen. Het is leuk en aardig dat de gemeente een stadslab heeft opgericht, maar als het een laboratorium blijft hebben we er niks aan.

De oproep van Piet Eicholtz is geheel terecht. Er zijn namelijk vele mogelijkheden om kantoren een andere functie te geven. Denk bijvoorbeeld aan het herbestemmen van kantoorpanden tot studentenhuisvesting, hotels, zorg en scholen. Kijk ook naar mogelijkheden om werk en wonen te combineren, denk aan de vele ZZP'ers die er tegenwoordig zijn. Het klinkt misschien raar, maar bij voorbaat moet je niets uitsluiten.

Er zal ook naar andere drastische maatregelen gekeken moeten worden. Zo zou de gemeente de regel kunnen instellen dat er geen vierkante meter kantoorruimte bijkomt zolang er niet tegelijk ergens anders een pand wordt gesloopt. Alleen zijn veel panden in private handen. Als gemeente heb je daar weinig over te zeggen, dus zal de gemeente moeten kijken of het invoeren van een leegstandsverordening de gemeente mogelijkheden geeft om eigenaren te dwingen iets aan de leegstand te doen.

Dit betekent ook stoppen met de vlucht naar makkelijke oplossingen zoals leegstandsbeheer, ook wel anti-kraak genoemd. Hiermee wordt namelijk de leegstand niet werkelijk opgelost. Leegstandsbeheer biedt voordelen zoals een lage prijs voor bewoning, maar het nadeel is een slechte rechtspositie voor bewoners. Zij hebben namelijk geen huisvrede en moeten inbreuken op hun persoonlijke levenssfeer dulden. De beheerders treden namelijk de woning binnen zonder toestemming en bewoners mogen niet zomaar thuis een feestje houden.

We moeten verder kijken dan onze neus lang is. Er zijn namelijk veel verschillende mogelijkheden om leegstand te bestrijden. En in plaats van heel veel te praten over oplossingen en experimenten moet de gemeente snel komen met een samenhangende aanpak van de leegstand.

zondag 27 mei 2012

Het Sphinxpark

Zaterdag werd op het voormalige fabrieksterrein van de Sphinx (Ja, van de wc-potten en wastafels) een tijdelijk park geopend. Althans tijdelijk in de zin dat het er waarschijnlijk wel minstens een aantal jaar zal blijven. Er waren tot niet zo lang geleden grootste plannen om het terrein vol te bouwen met woningen, maar door de woningmarktcrisis en de demografische ontwikkelingen zit dat er voorlopig niet in.

De vele gebouwen die op het terrein stonden zijn al jaren geleden gesloopt, dus de natuur had ondertussen het gebied bezet. Het was een grote woestenij geworden. Volgens de meeste mensen een verloederd stuk binnenstad, dat er voor de rest zo sjiek en sjoen bij ligt.

Nu heeft de mens zich een weg gebaand door de woestenij en een aantal bijzondere plekjes in het gebied geclaimd. De Occupy-beweging had het niet beter kunnen doen. Het park staat in groot contrast met parken zoals wij gewend zijn. Alles precies ingericht. Verharde paden, perkjes, een fonteintje, wat speeltoestellen voor de kinderen; u weet wel wat ik bedoel. In het sphinxpark zijn er hoogstens wat paden (onverhard), wat zelfgemaakte bankjes, een houten huisje, en een biologische groentetuin. Ok ok, en een amphitheater, maar dat is erg basaal gebleven. Door deze opzet ontstaan er verrassend mooie plekken in het park. Sommige van die plekken kom je direct tegen, zoals bij de ingang (aan de boschstraat), maar andere plekken moet je eerst vinden door de paden te volgen.


Alleen heeft het park ook alles in zich om een ongure plek te worden. Het bevind zich op een ommuurd terrein met weinig tot geen woningen er omheen. Gelukkig zullen culturele activiteiten, de groentetuin en de bijenkorven van de bee collective voor een constante loop van mensen zorgen waardoor het park geen ongure plek wordt, maar juist verder tot bloei komt. Het is namelijk een grote aanwinst voor de stad.

vrijdag 6 april 2012

Illegalen op het MBO; een duivels dilemma voor minister Van Bijsterveldt?

Deze week werd bekend dat de gemeente Amsterdam illegale jongeren die een MBO opleiding volgen een stage gaat aanbieden. Dat mag niet volgens minister Kamp. Volgens de wet is een stage namelijk werk en mensen zonder een verblijfsvergunning mogen niet werken. Dit heeft tot gevolg dat deze jongeren de opleiding nooit kunnen afsluiten met een diploma. Dat terwijl de minister van onderwijs juist zoveel mogelijk jongeren met een diploma van school wil laten vertrekken. Is dit een duivels dilemma voor minister Van Bijsterveldt?

Het recht van illegale jongeren om onderwijs te volgen, terwijl ze in Nederland zijn, vloeit voort uit internationale verdragen. Door de stage als werk te betitelen kunnen deze jongeren niet ten volle gebruik maken van hun recht. Het Europees recht met betrekking tot het vrije verkeer van personen kent een belangrijke rechtsregel dat wanneer nationale regelgeving er toe leidt dat burgers niet ten volle gebruik kunnen maken van hun recht dat die nationale rechtsregel buiten toepassing gelaten moet worden. Het mag dan wel zo zijn dat Europees recht in deze gevallen niet van toepassing is, maar de rechtsregel is een algemeen geaccepteerd rechtsbeginsel in gevallen dat nationale (lees: lagere) wetgeving botst met al dan niet Europese (lees: hogere) fundamentele rechtsbeginselen en mensenrechten. De Raad van State is deze mening ook toegedaan. Volgens de Raad is de stage een onderdeel van de opleiding en geen werk.

Saillant detail is dat minister Van Bijsterveldt in de Tweede Kamer heeft gezegd dat zij vond dat illegalen jongeren de mogelijkheid moesten hebben om een stage te doen in het kader van hun opleiding. Zij zou gaan uitzoeken hoe zij dit mogelijk kon maken. Dit zei ze op 3 december 2010 toen er door de meerderheid van de kamer een motie werd gesteund om stages voor illegale jongeren mogelijk te maken.

Gisteren zei Van Bijsterveldt heel wat anders na de ministerraad. Volgens haar was een stage werk en daarmee verboden voor illegale jongeren. Een draai van 180 graden. Kennelijk voelde de minister helemaal geen dilemma en komt zij heel gemakkelijk terug op haar woorden. Zou zij even gemakkelijk ook weer terugkomen op haar woorden na de ministerraad nu zij kennis heeft van de opvatting van de Raad van State? Waarom niet?! Drie keer is scheepsrecht!

Update: 21-jarige wint zaak van de staat; illegaal heeft recht op onderwijs. Klik hier voor meer.

maandag 2 april 2012

Het illegalenquotum van het kabinet is onwenselijk en onzinnig

Begin deze maand heeft het kabinet resultaatafspraken gemaakt met de politieleiding over het oppakken van illegale asielzoekers. In de afspraken is vastgelegd dat de politie over 2012 4800 illegalen zal moeten oppakken. Dit is een stijging van 10% ten opzichte van 2010 en een stijging van 35% ten opzichte van 2011. In de resultaatafspraken die het kabinet heeft gemaakt met de politieleiding wordt niet uitgesloten dat men niet-criminele illegalen zal oppakken.

Tot op heden werd alleen prioriteit gegeven aan criminele illegalen en die aantallen zijn flink aan het dalen. Het is dus onontkoombaar dat men niet-criminele illegalen zal moeten oppakken om het quotum te halen. Nu hebben 8 burgemeesters zoals de burgemeesters in Almere, Den Haag en Arnhem zich verzet tegen de uitvoering van het quotum. Volgens hen is het quotum onwenselijk en onzinnig. Zij willen daarom geen prioriteit geven aan het oppakken van niet-criminele illegalen. Daar hebben de politiebond ACP en Kerk in actie zich bij aangesloten.

En gelijk hebben ze! Eerst schaft het huidige kabinet het bonnenquotum af, omdat men niet wil dat er bonnen worden uitgeschreven alleen maar omdat de politie het quotum nog moet halen en daarna maakt het kabinet opeens afspraken met de politie om een quotum in te voeren om illegalen op te pakken. Het zou volgens mij niet de bedoeling moeten zijn dat men jacht gaat maken op illegalen alleen maar omdat het quotum nog niet gehaald is. Dat zou een nog kwalijkere zaak zijn dan een bonnenquotum.

Daarnaast draagt een illegalenquotum niet bij aan de veiligheid. In Maastricht is er al een tekort aan mankracht. Wat mij betreft zouden juist zaken zoals de bestrijding van drugsrunners en de verbetering van veiligheid in wijken prioriteit moeten hebben. Ik heb daarom vragen aan de burgemeester gesteld om te weten te komen in hoeverre hij uitvoering zal geven aan het illegalenquotum van het kabinet. In de commissievergadering van Algemene Zaken & Middelen op 4 april zal de burgemeester antwoord geven op de vragen.

Update (06-04): In een schriftelijke reactie heeft burgemeester Hoes gezegd dat hij geen prioriteit zal geven aan het oppakken van niet-criminele illegalen. Lees hier meer: http://maastricht.dichtbij.nl/stad/hoes-geen-heksenjacht-niet-criminele-illegalen

dinsdag 6 maart 2012

Het is tijd voor een nieuw studentenbeleid in Maastricht!

Twaalf jaar geleden is het dat de laatste nota over student en stad is vastgesteld. Onderhand is Maastricht en de universiteit enorm veranderd. De universiteit is groter geworden en internationaler. Dit heeft allerlei consequenties voor de samenleving in Maastricht. Gisteren werd hierover voor het eerst in tijden gedebatteerd tijdens een lagerhuisdebat in Kumulus.

Tijd voor nieuw beleid dus! Maar niet voordat er gesproken is met de belanghebbenden. De politiek moet niet over studenten en bewoners praten, maar met hen. Het gebeurt ook nog te vaak dat studenten en andere bewoners vooral over elkaar praten. Dat zet geen zoden aan de dijk, daarom moeten universiteit, buurtplatforms, studenten(verenigingen) en politiek de dialoog aangaan. Hierdoor kan er gezocht worden naar een consensus over hoe de stad omgaat met een groeiende internationale universiteit.

Naar mijn mening zal er daarom een raadsconferentie georganiseerd moeten worden. De politiek zal van incidentenbeleid naar integraal beleid moeten gaan waarbij belanghebbenden zijn gehoord.

foto: www.maastrichtaktueel.nl

donderdag 16 februari 2012

De verkoop van huurwoningen en derivaten in Maastricht

Afgelopen dinsdag werd er in de commissie stadsontwikkeling een presentatie gegeven door de drie Maastrichtse woningcorporaties. Aanleiding was een motie van de PvdA waarin de corporaties werden opgeroepen om bij het verkopen van huurwoningen gebruik te maken van de koopgarantregeling. Deze regeling houdt in dat de koper een forse korting op de koopprijs krijgt en de corporatie een terugkooprecht heeft. Aan de ene kant maakt dit koop mogelijk voor lage middeninkomens zonder dat zij extra geld lenen. Aan de andere kant ontstaan er geen problemen bij herstructurering van wijken met versplinterd bezit.

Volgens de corporaties zorgt het toepassen van koopgarant ervoor dat ze substantieel minder investeringsvermogen hebben voor de verbetering van wijken. Een begrijpelijke reden om de regeling niet toe te passen, maar dan zullen er wel andere maatregelen genomen moeten worden om de koper te beschermen en te voorkomen dat ruimtelijk en kwalitatief gezien de verkeerde woningen worden verkocht. Daarnaast zal er ook oog moeten zijn voor de koopmarkt en voorkomen dat de verkoop van woningen leidt tot marktverstoring. De huizenprijzen staan namelijk al flink onder druk. De corporaties stellen dat door aan de ‘voorkant’ een afgewogen keuze te maken welke woningen in de verkoop gezet worden en de strenge hypotheekregels voorkomen wordt dat er problemen ontstaan door de verkoop.

Tijdens de commissievergadering werd ook duidelijk dat de corporaties, nadat eerder in reactie op mijn vragen de wethouder zich tegen het recht op koop had uitgesproken, zich ook zullen verzetten tegen het voorstel van het kabinet. Het zal namelijk er toe leiden dat er niet, zoals nu, 250 000 woningen te koop zullen staan, maar 2 miljoen, een kwart van het totale aantal woningen in Nederland. Dit zal leiden tot een extreme daling van de huizenprijzen. Herstructurering zal onmogelijk worden en de sociale huisvesting zal helemaal uitgekleed worden. Redenen voor de corporaties om alles er aan te doen om de het voorstel van het recht op koop te blokkeren. Via rechtzaken en als eigenaar. Ik ben erg blij dat ook de Maastrichtse corporaties zich aansluiten bij het verzet.

In de Maastrichtse politiek waren na het grote debacle bij Vestia zorgen gerezen over of de Maastrichtse corporaties ook derivaten in hun portefeuille hadden. Uit een schriftelijke reactie was vorige week al gebleken dat alleen Woonpunt en Servatius derivaten hebben, maar er geen handel mee drijven zoals Vestia deed. Maasvallei heeft er voor gekozen om alleen gebruik te maken van langlopende leningen met vaste rentes. In de vergadering heb ik duidelijk gemaakt dat ik blij ben dat de corporaties geen risicovolle activiteiten uitvoeren met betrekking tot derivaten, maar dat ik de grootste voorzichtigheid eis van de corporaties, want zoals superbelegger Warren Buffet al gezegd heeft; wanneer derivaten verkeerd ingezet worden dan kunnen het financiële massavernietigingswapens zijn. Het mag dan ook nooit zo zijn dat door het gebruik van derivaten de Maastrichtse volkshuisvesting in gevaar komt. Liever een beetje meer voorzichtigheid en wat minder geld, dan extra risico’s. De financiële situatie van corporaties en gemeente staan al genoeg onder druk.