donderdag 9 augustus 2012

Maastricht wacht te lang met de aanpak van de leegstand

Vandaag heeft Professor Piet Eicholtz (Universiteit Maastricht) gemeenten opgeroepen om experimenten mogelijk te maken in leegstaande kantoorpanden. Zoals tal van andere steden in Nederland kampt Maastricht met veel leegstaande gebouwen en op dit moment ziet het er naar uit dat het er alleen maar meer worden. De noodzaak om met maatregelen te komen om de leegstand te bestrijden wordt daarmee groter. Het is ondertussen alweer 2 jaar geleden dat er een rapport uitkwam dat voorspelde dat als er niet ingegrepen wordt, er in de toekomst 30% leegstand op kantorenlocaties zal zijn in Maastricht, maar de gemeenten heeft nog steeds geen strategie om dit te voorkomen. Het is leuk en aardig dat de gemeente een stadslab heeft opgericht, maar als het een laboratorium blijft hebben we er niks aan.

De oproep van Piet Eicholtz is geheel terecht. Er zijn namelijk vele mogelijkheden om kantoren een andere functie te geven. Denk bijvoorbeeld aan het herbestemmen van kantoorpanden tot studentenhuisvesting, hotels, zorg en scholen. Kijk ook naar mogelijkheden om werk en wonen te combineren, denk aan de vele ZZP'ers die er tegenwoordig zijn. Het klinkt misschien raar, maar bij voorbaat moet je niets uitsluiten.

Er zal ook naar andere drastische maatregelen gekeken moeten worden. Zo zou de gemeente de regel kunnen instellen dat er geen vierkante meter kantoorruimte bijkomt zolang er niet tegelijk ergens anders een pand wordt gesloopt. Alleen zijn veel panden in private handen. Als gemeente heb je daar weinig over te zeggen, dus zal de gemeente moeten kijken of het invoeren van een leegstandsverordening de gemeente mogelijkheden geeft om eigenaren te dwingen iets aan de leegstand te doen.

Dit betekent ook stoppen met de vlucht naar makkelijke oplossingen zoals leegstandsbeheer, ook wel anti-kraak genoemd. Hiermee wordt namelijk de leegstand niet werkelijk opgelost. Leegstandsbeheer biedt voordelen zoals een lage prijs voor bewoning, maar het nadeel is een slechte rechtspositie voor bewoners. Zij hebben namelijk geen huisvrede en moeten inbreuken op hun persoonlijke levenssfeer dulden. De beheerders treden namelijk de woning binnen zonder toestemming en bewoners mogen niet zomaar thuis een feestje houden.

We moeten verder kijken dan onze neus lang is. Er zijn namelijk veel verschillende mogelijkheden om leegstand te bestrijden. En in plaats van heel veel te praten over oplossingen en experimenten moet de gemeente snel komen met een samenhangende aanpak van de leegstand.