Een ongelovige, dat was ik. Lege hulzen waren het volgens mij, al die woorden die hij uitsprak. John Edwards en Hillary Clinton waren mijn kandidaten. Edwards kwam duidelijk op voor de vergeten onderklasse in de VS. Hillary was daarnaast ervaren en kwam met concreet beleid. Beiden haalden het niet. Ze werden verpulverd door een onervaren politicus die het perse allemaal anders wilde doen. Hij kwam met de naam Barack Obama, de verlosser van de oude politiek.
Ondanks de ongelovige Thomas die ik was raakte ook ik gefascineerd door deze nieuweling. Waarom raakte iedereen zo enthousiast over deze man? Hij is toch niet zo speciaal? Is het typische Amerikaanse massahysterie of is hij inderdaad de nieuwe Kennedy? Ik was er zelf in ieder geval niet uit. Echter een Republikeinse kandidaat steunen was voor mij geen optie, dus toch maar Obama steunen. Wel met wat weerzin, maar het moest maar.
Zonder het door te hebben raakte ik zelf steeds meer gegrepen door de boodschap, bevlogenheid en charisma van de democratische kandidaat. Was ik een gelovige? Nee, ik bleef sceptisch. Maar deze dominee vertelde een verhaal dat ik al geruime tijd niet meer gehoord had. Een verhaal waarbij het ging om een maatschappelijke beweging in gang te zetten. De bevolking moest de verandering meebeleven. Geen technocratisme, maar verandering met zijn allen. Politiek moest weer de arena worden waar men met al hun problemen terecht kon. Verfrissend om een dergelijk verhaal te horen in een land waar de politiek al lang niet meer om de mensen ging.
Op 24 juli was daar het moment dat Obama zijn toespraak gaf in Berlijn. Een presidentskandidaat die de wereld toe gaat spreken, was de massahysterie nu helemaal compleet?! Nee, deze dominee liet zien wat verlicht leiderschap was, welke mensen al jaren hebben gemist. Met de woorden ”The walls between old allies on either side of the Atlantic cannot stand. The walls between the countries with the most and those with the least cannot stand. The walls between races and tribes; natives and immigrants; Christian and Muslim and Jew cannot stand. These now are the walls we must tear down” liet hij zien dat het gaat om ook oog te hebben voor de mensen die verder van ons vandaan staan. De mensen waar wij om verschillende redenen van nature minder oog voor hebben. De mensen die een zwakkere positie hebben in de globaliserende wereld.
Is het mogelijk dat deze ongelovige Thomas een gelovige is geworden? Heeft hij al zijn sceptische gedachten overboord gegooid? Yes, I am a believer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten