maandag 22 december 2014

Ontmoeting met betrokken medewerkers bij Woonpunt


Na het meelopen bij de politie in augustus van dit jaar heb ik de smaak van het een dag stagelopen te pakken. Het is leerzaam en nuttig voor mijn kijk op de onderwerpen die in de gemeenteraad aan de orde (zullen) komen. Ik heb mij voorgenomen voortaan regelmatig bij een organisatie in Maastricht een kijkje in de keuken te nemen. Deze maand was woningcorporatie Woonpunt aan de beurt.

Bij aankomst op het kantoor van Woonpunt aan de Leidenlaan word ik ontvangen door een boomlange man, Eric. Hij is sociaal beheerder en is mijn begeleider in de ochtend. Na een kop koffie en uitleg over het bomvolle programma dat Woonpunt voor mij in gedachten heeft is het tijd voor een rondleiding langs alle afdelingen. Bij de meeste afdelingen is men bezorgd over de impact van de verhuurdersheffing - een heffing die sinds kort door alle woningcorporaties betaald moet worden. En door die verhuurdersheffing worden er minder huurwoningen gebouwd, wordt onderhoud uitgesteld en is er minder geld beschikbaar voor leefbaarheid.

Woningcorporaties kunnen best bezuinigen op hun eigen organisatie, maar dat levert niet voldoende op om te voorkomen dat huurders worden getroffen. Van belang is om de pijn te verzachten voor die huurders. Het is daarom belangrijk dat woningcorporaties die wel investeren in goedkope huurwoningen beloond worden en een korting krijgen op de verhuurdersheffing, zoals PvdA en VVD in de Tweede Kamer hebben voorgesteld. Ik hoop dat deze maatregel snel wordt ingevoerd, dat zal goed gedrag van corporaties stimuleren.

Rond de middag was het tijd om met Denise op pad te gaan. Zij is participatiemedewerker bij Woonpunt. In haar witte Volkswagen-bus gaan we langs bij de huiskamer in Nazareth, de buurtbrӧgk Wyckerpoort en het Werkhuis. Daarnaast brachten wij een bezoek aan een bewoner van de Bauduinstraat. Zij helpt samen met Woonpunt en andere bewoners om het grofvuil bij gezinnen thuis op te ruimen. De gemeente werkt mee door geen kosten in rekening te brengen bij de bewoners, omdat zij een minimum inkomen hebben. Dit simpele initiatief vanuit bewoners dat ondersteund wordt door Woonpunt verbetert de leefbaarheid van de wijk doordat het illegale dumping voorkómt.

Voor mensen met een laag inkomen is het wegbrengen van grofvuil een hele dure bedoeling. Dit werkt illegale dumping en vervuiling van een woning in de hand. Het initiatief in Wittevrouwenveld toont aan dat het anders kan. Niet alleen voor gezinnen met een minimum inkomen in Wittevrouwenveld moet het mogelijk zijn om voor een laag bedrag grofvuil weg te brengen, maar voor alle mensen met een minimum inkomen. Ik vind dat dit onderdeel moet zijn van het armoedebeleid in Maastricht.
Mijn meeloopdag bij Woonpunt werd besloten met een vergadering met vertegenwoordigers van de gemeente Venlo. Zij willen leren van de veilige buurten aanpak in Maastricht. Benno en Angelo zijn samen één grote spraakwaterval. Met veel enthousiasme vertellen zij, vanuit het oogpunt van Woonpunt en hun functie als wijkbeheerder, wat de kracht is van de veilige buurten teams. De samenwerking van professionals van woningcorporaties, Trajekt, politie en handhaving in een zelfsturend team heeft volgens hen echt resultaten geboekt. Toch zijn er zorgen dat de organisaties soms te traag reageren op verzoeken uit de teams. Het succes van een team is ook afhankelijk van het geloof dat de leden van de teams hebben in de aanpak.

Alles horende kwam ik tot de conclusie dat er een nieuwe stap gezet moet worden in de veilige buurten aanpak. Een veilige buurten team moet geen last hebben van de verschillende deelbelangen van gemeente, Trajekt, woningcorporaties of politie. Om dit mogelijk te maken zullen de teams meer bevoegdheden moeten krijgen en een eigen budget. Zo kan er samen met een buurt snel resultaat geboekt worden zonder dat telkens een akkoord van gemeente, Trajekt of politie moet komen.

Woningcorporaties zijn de laatste tijd vaak negatief in het nieuws geweest vanwege allerlei schandalen en debacles. In die berichten wordt vaak vergeten dat veel mensen keihard werken voor de huurders, bijvoorbeeld om ervoor te zorgen dat iedereen betaalbaar en goed kan wonen. Eric, Denise, Benno en Angelo hebben laten zien dat het ondanks alle maatregelen van de regering het nog steeds mogelijk is om het verschil te maken voor huurders. Chapeau!

dinsdag 25 november 2014

De gemeente heeft eindelijk een dierenwelzijnsbeleid



Dinsdagavond 24 september 2013 nam de gemeenteraad een motie aan van PvdA/D66 om een dierenwelzijnsbeleid op te zetten. Vandaag, ruim een jaar later, wordt het dierenwelzijnsbeleid eindelijk vastgesteld door de gemeenteraad. Dat is een flinke, zij het wat langzame, stap vooruit voor het dierenwelzijn in Maastricht.

Er komt een fonds voor dieren in nood. Als een dier gewond wordt gevonden, zal de dierenpolitie er voor zorgen dat het dier zo snel mogelijk naar een dierenarts gebracht wordt. Dit betekent een grote vooruitgang voor dieren in nood. Voor burgers is het nu vaak niet duidelijk bij wie ze moeten zijn om te melden dat een dier gewond is. Daarnaast kan het soms lang duren voordat een dier opgehaald wordt, wat leidt tot onnodig lijden van dieren. Met het fonds voor dieren in nood wordt dit opgelost. Dus als je een dier in nood vindt bel dan 144!

Bij veel mensen met een krappe beurs schiet het chippen van hond of kat er vaak snel bij in. Als een hond of kat niet meer thuiskomt, dan is het onmogelijk voor de opvang om te achterhalen wie de eigenaar van het dier is en moet een hond of kat onnodig lang in het asiel blijven. Er komt daarom een actie voor minima om hun huisdieren gratis te laten chippen. Zo kan een hond of kat weer snel naar zijn baasje en blijven de kosten van de opvang beperkt.

Maar er kan ook nog wel wat verbeterd worden. Volgens de regels is het nu niet toegestaan om stallen om te schuilen te plaatsen in het gebied rondom de Sint Pietersberg. Dit zou namelijk het landschappelijk beeld verstoren. Dat mag geen argument zijn om geen schuilstallen te plaatsen voor dieren. Er moet een standaardontwerp voor schuilstallen komen die past bij de omgeving van de Sint Pietersberg en dieren voldoende bescherming biedt. Als daar regels voor aangepast moeten worden dan moet daar niet moeilijk over gedaan worden. Gelukkig heeft de wethouder toegezegd om een oplossing te zoeken.

Belangrijk is dat er actief gecommuniceerd gaat worden over het dierenwelzijnsbeleid in Maastricht. Zo kunnen burgers geïnformeerd worden over het chippen van huisdieren, de opvang van dieren en tal van andere zaken. Het optuigen van nieuw beleid heeft namelijk weinig zin als burgers er niet vanaf weten.

Ik ben trots op Maastricht dat vanaf vandaag een dierenwelzijnsbeleid heeft dat het welzijn van het dier voorop stelt. Al moet er dan nog wel snel een oplossing voor schuilstallen gevonden worden. Ik heb mij meer dan een jaar geleden ingezet voor dierenwelzijn en dat zal ik de komende tijd blijven doen.

maandag 27 oktober 2014

Investeren in duurzame sociale huurwoningen!



Deze week wordt in de gemeenteraad de begroting voor 2015 besproken. Hierin wordt 800.000 euro beschikbaar gesteld voor duurzaamheid. Waar in vorige periodes nog amper geld beschikbaar was om in duurzaamheid te investeren wordt dat nu wel gedaan. Alleen kan het college van burgemeester en wethouders nog niet aangeven waar het geld dan precies in geïnvesteerd wordt. Een gemiste kans!

Het is bekend dat sociale huurwoningen niet tot de meest energiezuinige woningen van de stad behoren. Op de website van het woningburo is niet duidelijk welk energielabel de woningen hebben en als er al van een energielabel sprake is, is het vaak energielabel E. Dat betekent dat de energielasten van deze woningen relatief hoog zijn. En dat betekent weer dat juist de huurders met de kleinste portemonnee het hardst getroffen worden door een stijging van de energieprijzen en dat juist zij onevenredig veel geld kwijt zijn aan hun energielasten.

In het Nationale Energie Akkoord is afgesproken dat er 400 miljoen euro beschikbaar is om huurwoningen in Nederland duurzamer te maken. Dit geld is bedoeld voor woningcorporaties en andere verhuurders om maatregelen te nemen die sociale huurwoningen energiezuiniger te maken. En deze maatregelen zijn echt niet ingewikkeld, denk aan betere isolatie, slimme meters, zonnepanelen, zonnewarmteboilers etc. Er kan op heel veel manieren, groot en klein, een bijdrage geleverd worden aan duurzamere woningen.

Nu het college van burgemeester en wethouders 800.000 euro beschikbaar wilt stellen voor duurzaamheid is het een ideale kans om een substantieel deel hiervan te koppelen aan de investeringen die de corporaties kunnen doen met het budget uit het Nationale Energie Akkoord. Op deze manier kunnen er zoveel mogelijk sociale huurwoningen een stuk energiezuiniger gemaakt worden. Ik roep dan ook de gemeente op om deze kans niet te laten liggen!

woensdag 20 augustus 2014

Een zomeravondstage bij de politie



Veiligheid is een ‘hot item’ in Maastricht. Iedereen vindt het belangrijk en iedereen heeft een mening over het veiligheids- en drugsbeleid van de gemeente en politie. Daar ben ik geen uitzondering op. Vele malen heb ik duidelijk gemaakt dat ik weinig heil zie in het huidige drugsbeleid van de burgemeester en dat ik mij zorgen maak over de stijging van het aantal zogenoemde ‘high impact crimes’ (denk aan geweld, inbraak, diefstal en overvallen). Het is gemakkelijk om je mening te geven vanaf de zijlijn, dus ik vond het tijd om eens te zien hoe het er in de praktijk aan toe gaat. Deze ervaringen kan ik dan meenemen in de discussies over het nieuwe veiligheidsbeleid. Maandagavond 18 augustus jl. was het zover; een hele avond mee met de Officier van Dienst bij de politie. 

Na een dag werken kom ik aanfietsen aan de achterzijde van het politiebureau. De agent bij wie ik in zal stappen, staat al bij de auto’s. De agent straalt duidelijk gezag uit door de nieuwe kleding van de politie. De oude kleding van de politie gaf toch wel een suf beeld van agenten achteraf bekeken. 

Eenmaal onderweg raken we aan de praat waarom ik graag een inkijkje wilde bij de politie. De agent (Ron) geeft aan dat hij dacht dat ik vooral vanwege de drugsoverlast een kijkje in de keuken wilde nemen. Daarop geef ik aan dat ik juist geïnteresseerd ben in hoe het er in het algemeen aan toe gaat bij de politie. Tijdens de rit door Maastricht raken we aan de praat over zijn eigen werkzaamheden, de probleemfamilies, drugspanden, drugsrunners, inbraken en veel andere zaken. 

We rijden Wittevrouwenveld binnen en aan de Jumbo rijden we stapvoets voorbij. Ron legt uit dat er in het verleden veel problemen waren en dat bepaalde families gebruik maakten van intimidatie en geweld om er gratis te kunnen winkelen. Het personeel was zo bang dat er nooit aangifte werd gedaan, maar signalen uit de buurt over de uit de hand gelopen situatie in de buurt waren voor burgemeester en politie reden om in te grijpen. De situatie is nu onder controle, maar Ron gaat altijd even langs de Jumbo tijdens zijn ritten. Ik bedenk mij terwijl wij aan de Jumbo voorbij rijden dat dit de kleinigheden zijn die het veiligheidsgevoel van burgers vergroot zonder dat Ron er veel tijd aan hoeft te besteden.

Tijdens de rit wordt het mij steeds duidelijker dat goede en voldoende wijkagenten cruciaal zijn in het verzamelen van informatie, signaleren en voorkomen van incidenten. Door de Nationale politie en de reorganisatie die daarmee gepaard gaat dreigt de capaciteit die beschikbaar is voor wijkagenten in het gedrang te komen. Dat vind ik een zorgelijke zaak. Ik hoop dat de burgemeester en politieleiding hier een oplossing voor weten te vinden. De gemeenteraad moet ervoor zorgen dat er voldoende wijkagenten blijven, door daarover afspraken te laten opnemen in het nieuwe veiligheidsplan.

Ondertussen rijden we door De Heeg. Er komt een melding binnen van skimming op de Vissersmaas (bij ’t Pothuiske). Er is niet direct een andere wagen beschikbaar. Daarop besluit Ron om er snel(!) naar toe te rijden. Skimmers blijven vaak in de buurt van de pinautomaat wachten. In korte tijd weten we aan te komen op de locatie, maar eerst rijden we een stuk door om uit te kijken naar verdachte personen. Dit heeft geen resultaat. De getuigen weten wel een beschrijving te geven van twee mannen die zich verdacht hebben gedragen. 

Tijdens het vervolg van onze rit komen bij het station nog twee jongens tegen die zich verdacht ophouden voor het station. Volgens een medewerker van de NS waren het drugsrunners. Ron wist bijna zeker dat hij beide jongens ergens van herkende. Na het noteren van hun verhaal en hun gegevens rijden we door naar het politiebureau voor een kop koffie en om de gegevens te controleren. Daar komen we een van de andere agenten tegen die net van plan is om naar de cameraruimte te gaan. Ron besluit om na het controleren van de gegevens van de jongens, die overigens bekenden van de politie blijken te zijn, naar de cameraruimte te gaan. Daar weten we in korte tijd beelden te vinden van de twee mannen die beschreven zijn door de getuigen. 

Aan het eind van de dienst maken we nog een rit. Tijdens de rit komt er een melding binnen over een mishandeling van een man door twee mannen bij het station. Snel rijden we naar het station waar ondertussen al twee andere agenten aangekomen zijn. De twee daders zijn er al vandoor, de aangevallen man is helemaal over de rooie en zijn vriendin is erg overstuur. Het blijken Rotterdammers te zijn. De agenten weten de man te kalmeren en op de bus te zetten richting Sittard, aangezien de treinen niet rijden. De agenten vermoeden dat de daders drugsrunners zijn, maar vinden het onduidelijk hoe de onenigheid heeft kunnen ontstaan. 

Ondertussen bedenk ik mij dat dit soort incidenten ervoor zorgt dat burgers zich onveilig voelen en klagen over drugsgerelateerde overlast. Ron denkt op basis van zijn observaties niet dat er meer straathandel is, maar dat deze door het drastisch verminderde aantal drugstoeristen vooral zichtbaarder en soms ook agressiever is geworden. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat het aantal drugsgerelateerde incidenten gegroeid is. Het aantal registraties van drugsgerelateerde incidenten is namelijk flink gestegen sinds de invoering van de ‘wietpas’ en dat cijfer heeft sindsdien geen noemenswaardige daling laten zien.

Na het wachten totdat de bus vertrokken is, rijden we samen met een agente terug naar het bureau. Het is ondertussen na tien uur ’s avonds en de nachtdienst neemt het over. Terwijl ik in de auto zit, denk aan alle indrukken die ik opgedaan heb en de verschillende onderwerpen die ik met Ron heb besproken. Te veel om op te schrijven in mijn blog, maar genoeg om mee te nemen in de politieke discussies van de komende tijd.

woensdag 11 juni 2014

Wethouder als scheidsrechter tussen Maasvallei en bewoners Trichterveld



Afgelopen februari zette Maasvallei de bewoners van Trichterveld voor het blok. Tijdens een informatiebijeenkomst werd hen verteld dat gedwongen verhuizingen onvermijdelijk zouden zijn en dat er geen levensloopbestendige sociale huurwoningen gebouwd zouden worden. De aanwezige bewoners maakten hun boosheid kenbaar, maar voelden zich totaal niet gehoord. En betrokken bij de aanpassing van het plan werden ze al helemaal niet. Als aanwezige zei ik daar nog dat het nu tijd was voor een constructieve dialoog met de buurt.

Sindsdien is het duidelijk geworden dat Maasvallei gewoon door is gegaan op de ingeslagen weg  in plaats van te kiezen voor een dialoog met de buurt. Hiermee heeft de corporatie ervoor gekozen om de situatie laten escaleren. Zodat het er op dit moment op lijkt het er op dat er zowel voor als na het presenteren van het plan geen communicatie met de buurt is geweest.

Vanaf de eerste plannen in 2003 ging de buurt er vanuit dat er geen gedwongen verhuizingen zouden plaatsvinden, hetgeen door Maasvallei ettelijke keren nog is bevestigd. Nu ziet de corporatie zich genoodzaakt om deze belofte te verbreken, omdat anders volgens hen de wijk niet vernieuwd kan worden binnen een redelijke termijn. Er zou namelijk een risico bestaan dat een enkeling de verdere vernieuwing van de buurt zou kunnen blokkeren. Het niet nakomen van deze belofte heeft een enorme impact op de buurt als geheel.  Ook met het feit dat individuele bewoners kort voor de informatiebijeenkomst geconfronteerd werden met gedwongen verhuizing als zij niet vrijwillig zouden vertrekken, had door Maasvallei op zijn minst veel zorgvuldiger moeten worden omgegaan. Zelfs projectontwikkelaars zouden de bewoners netter behandeld hebben.

Waar ik mij nog het meest over verbaas is dat de levensloopbestendige sociale huurwoningen worden vervangen door een ander type woningen in de sociale huur. Het is namelijk een buurt met relatief grote groep bewoners op leeftijd. Daarnaast zal de demografische ontwikkeling er toe leiden dat er meer en meer ouderen in Maastricht wonen. Juist daarom is door de gemeente telkens de wens uitgesproken om meer levensloopbestendige woningen te bouwen. En wat doet Maasvallei? Zij kiest ervoor om deze woningen juist te schrappen uit de plannen.

Al met al is het ons wel duidelijk dat het plan van Trichterveld met een tekort van 8 miljoen euro de corporatie noodzaakt om de plannen aan te passen, maar op basis van de stukken die op dit moment tot onze beschikking staan, kan door mij niet geconcludeerd worden dat het plan dat de corporatie heeft voorgesteld het enige mogelijke is. De corporatie heeft onvoldoende gedaan om tot een oplossing te komen die acceptabel is voor de buurt als geheel. Het zijn nu de financiën die de toon zetten en de belangen van huurders en volkshuisvesting worden daaraan ondergeschikt gemaakt.

Ik vind dat de corporatie haar maatschappelijke verantwoordelijkheid moet nemen en de komende weken in gesprek moet gaan met de buurt om tot een aanpassing te komen die voor de buurt acceptabel is. Het vertrouwen van de buurt in Maasvallei is nu op een dieptepunt beland en daarom zal de wethouder moeten bemiddelen tussen bewoners en de corporatie. Dit zou een uitgangspunt kunnen vormen waarbij enerzijds tegemoet gekomen kan worden aan de plannen voor Trichterveld en anderzijds aan bewoners het gewenste maatwerk levert.

Op 10 juni besteedde Hart van Nederland aandacht aan de plannen voor sloop en nieuwbouw in Trichterveld. Klik hier voor het fragment.

woensdag 30 april 2014

Geen toekomst voor Maastricht zonder studenten



Universiteit Maastricht is niet meer uniek. Steeds meer universiteiten geven probleem-gestuurd onderwijs en steeds meer universiteiten worden ook internationaler. Daardoor zal niet alleen de universiteit zich moeten onderscheiden in kwaliteit, maar daarnaast zal de stad zich moeten onderscheiden door goede faciliteiten voor (internationale) studenten. De oproep aan het stadsbestuur van de Universiteit Maastricht om snel actie te ondernemen op dit vlak is daarom terecht.

In de afgelopen twee jaar heb ik mij hard ingezet voor de belangen van studenten in Maastricht. Zo is er een raadsconferentie geweest over ‘student en stad’ op mijn initiatief. Naar aanleiding hiervan heb ik gepleit voor een actieplan ‘student en stad’ met meer aandacht voor het internationale karakter van de studentenpopulatie en die is er in december vorig jaar gekomen. Dat is mooi allemaal, maar het is tijd om verschil te gaan maken door daadwerkelijk de belangrijkste zaken uit het actieplan te gaan uitvoeren. 

Het heeft ondertussen lang genoeg geduurd om een locatie te vinden voor een ‘international students club’. Er wordt al een jaar naar een locatie gezocht, maar zonder resultaat. Terwijl het een belangrijke faciliteit is voor internationale studenten waar ze kunnen feesten en andere activiteiten kunnen organiseren. Op korte termijn moet er daarom een tijdelijke oplossing gevonden worden. Een van de mogelijkheden is de Muziekgieterij, maar dat kan alleen als het stadsbestuur bereid is om de Muziekgieterij een nachtvergunning te geven. Het is tijd om die knoop eindelijk door te hakken.

De informatievoorziening van de gemeente is naar aanleiding van de raadsconferentie stukken verbeterd. De website is overzichtelijker en informatie voor studenten staat op de voorpagina. Alleen zodra studenten andere zaken willen weten dan de top 10 die door de gemeente is opgesteld dan blijft het een hels karwei om informatie te vinden, omdat het verspreid staat over veel verschillende websites. Een internetportaal in het Nederlands en Engels waar directe links staan naar alle websites staan is dé uitkomst om op korte termijn de informatievoorziening voor studenten te verbeteren. 

Op dit moment is het horeca-aanbod, vooral in de nacht, erg eenzijdig in Maastricht. Studenten klagen hierover, omdat er weinig te kiezen valt.  Daarnaast ontstaan er ‘hotspots’ van drukte in de stad, die tot overlast leiden. Alleen door de regels voor openingstijden te versoepelen kan er een breder aanbod van horeca ontstaan en tegelijkertijd de drukte verminderen op de ‘hotspots’. Door een simpele beleidswijziging kan de gemeente dit mogelijk maken. Al is het maar in de vorm van een pilot.   

Het zijn een paar voorbeelden van hoe de gemeente op korte termijn Maastricht studentvriendelijker kan maken. Dit is alleen nog maar het begin, want er is nog veel te bereiken op het gebied van onder andere openbaar vervoer en studentenhuisvesting. Laten we voor dit alles eerst maar eens beginnen met uitdragen dat Maastricht een studentenstad is en dat deze stad niet zonder de universiteit kan. We moeten het zelfs van de daken schreeuwen! 

Foto: Hans van Eijsden