Het Sphinxpark

Zaterdag werd op het voormalige fabrieksterrein van de Sphinx (Ja, van de wc-potten en wastafels) een tijdelijk park geopend. Althans tijdelijk in de zin dat het er waarschijnlijk wel minstens een aantal jaar zal blijven. Er waren tot niet zo lang geleden grootste plannen om het terrein vol te bouwen met woningen, maar door de woningmarktcrisis en de demografische ontwikkelingen zit dat er voorlopig niet in.

De vele gebouwen die op het terrein stonden zijn al jaren geleden gesloopt, dus de natuur had ondertussen het gebied bezet. Het was een grote woestenij geworden. Volgens de meeste mensen een verloederd stuk binnenstad, dat er voor de rest zo sjiek en sjoen bij ligt.

Nu heeft de mens zich een weg gebaand door de woestenij en een aantal bijzondere plekjes in het gebied geclaimd. De Occupy-beweging had het niet beter kunnen doen. Het park staat in groot contrast met parken zoals wij gewend zijn. Alles precies ingericht. Verharde paden, perkjes, een fonteintje, wat speeltoestellen voor de kinderen; u weet wel wat ik bedoel. In het sphinxpark zijn er hoogstens wat paden (onverhard), wat zelfgemaakte bankjes, een houten huisje, en een biologische groentetuin. Ok ok, en een amphitheater, maar dat is erg basaal gebleven. Door deze opzet ontstaan er verrassend mooie plekken in het park. Sommige van die plekken kom je direct tegen, zoals bij de ingang (aan de boschstraat), maar andere plekken moet je eerst vinden door de paden te volgen.

Alleen heeft het park ook alles in zich om een ongure plek te worden. Het bevind zich op een ommuurd terrein met weinig tot geen woningen er omheen. Gelukkig zullen culturele activiteiten, de groentetuin en de bijenkorven van de bee collective voor een constante loop van mensen zorgen waardoor het park geen ongure plek wordt, maar juist verder tot bloei komt. Het is namelijk een grote aanwinst voor de stad.