Gisteren werd door studentenvereniging KOKO een debat georganiseerd waar alleen thema’s voor studerend Maastricht aan de orde kwamen. Tijdens de inleiding op het debat werd al duidelijk dat dit voor de politici toch wel een pittige avond zou worden: weinig informatie over studenten in de verschillende verkiezingsprogramma’s. Maastricht pretendeert een echte studentenstad te zijn, maar wat doen we voor onze studenten en hoe welkom zijn de studenten?
Bij de eerste stelling bleek al snel dat verkiezingen toch ook altijd weer de nodige snelle toezeggingen opleveren: de gemeentelijke belasting wordt eindelijk aangepakt. Niet langer zal de langstwonende bewoner in een studentenhuis worden aangeslagen. Nee, vanaf vandaag gaat dat in Maastricht anders, want gisteren heeft men ontdekt dat Nederland een gemeentelijke basisadministratie heeft!
Ik zou ook willen dat niet langer de langstwonende bewoner wordt aangeslagen en zo het probleem oplossen, maar ergens zegt de student rechten in mij dat ik daarvoor toch echt even met Den Haag in gesprek moet gaan. Misschien wil Mei Li Vos (Tweede kamerlid PvdA) zich er wel voor inzetten?!
Het tweede onderwerp “de brain drain” leverde toch ook weer de nodige open deuren op: te weinig banen, de mensen trekken weg. Enerzijds is te verklaren dat veel studenten na hun studie weer vertrekken naar elders. Immers veel van onze buitenlandse studenten kiezen na hun studie toch echt voor een baan in hun eigen land.
Bij dit onderwerp werd ook heel even gesproken over de gastvrijheid van Maastricht. Tja, daar kun je hele bomen over opzetten. Hoe gastvrij is Maastricht, als mensen van buiten Maastricht consequent als ‘Hollenders’ worden neergezet? Je mag hier wel wonen, leven en studeren, maar als je de echte Maastrichtenaar een voet dwars zet dan ben je ineens een ‘Hollender’. Kortom op dat gebied valt in Maastricht vast nog een wereld te winnen.
Aan het einde van het debat blijkt overigens toch ook weer vooral dat de leefbaarheid voor studenten in onze stad eigenlijk toch vooral neerkomt op het realiseren van concrete zaken: waar blijft dat voetbalveld in Heugem (dat zouden wij overigens ook wel eens willen weten van de CDA lijsttrekker en wethouder van Sport). “Een disco!” roepen Stadsbelangen en VVD’er John Aarts in koor: samen met Johnnie de voetjes van de vloer? Toch gaan deze partijen voorbij aan het feit dat zich al jaren geen ondernemer in Maastricht meldt om een disco te beginnen. En je zou toch denken dat juist onze liberalen het spel van vraag en aanbod uitstekend beheersen? Ook de roep om nachtkroegen doet het goed: dan heeft men mazzel, want al jaren zijn er een stuk of vier nachtvergunningen te vergeven, maar geen ondernemer die zich daarvoor meldt.
Tot slot wordt er ook nog even gesproken over de parkeerproblemen in deze stad en het gebrek aan fietsenstallingen. Inderdaad, daar moet nu eens nodig iets aan gebeuren. Al maanden probeert de PvdA GroenLinks wethouder Wim Hazeu te bewegen om nu eindelijk eens met de Universiteit om de tafel te gaan zitten ten einde de parkeerproblemen op te lossen. En die fietsen: in 2009 was de GroenLinks wethouder eindelijk zover om na dreiging van een PvdA motie overstag te gaan en niet meer alles wat los en vast zit weg te slepen. Op de valreep wist PvdA wethouder Costongs nog te melden dat het aantal fietsstallingsplaatsen bij het station zal worden uitgebreid. En nu maar hopen dat de treinen dan ook na 21:30 uur zullen gaan rijden en we toch echt de stap kunnen maken om van universiteitstad eindelijk studentenstad te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten